Po zdaniu matury z oceną celującą w 1938 roku Karol opuszcza rodzinne Wadowice i razem z tatą wyjeżdża do Krakowa. Zamieszkują w rodzinnym domu jego mamy przy ul. Tynieckiej 10. Rozpoczyna studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale polonistyki.

​

Po wybuchu II wojny światowej, która uniemożliwia dalszą naukę, Karol uczy się w konspiracji. Poznaje dwóch bardzo ważnych w swoim życiu ludzi. W krakowskim kościele na Dębnikach poznaje w 1940 roku Jana Tyranowskiego - krawca, który fascynuje go życiem religijnym i jednością z Panem Bogiem. To właśnie Jan Tyranowski pomaga Karolowi odkryć jego powołanie do kapłaństwa. Drugą osobą jest Mieczysław Kotlarczyk, który jesienią 1941 roku razem z Karolem i przyjaciółmi zakłada Teatr Rapsodyczny. Karol grywa w nim w ukryciu aż do 1942 roku.

Aby zdobyć środki na utrzymanie podejmuje w 1940 roku pracę w Zakładach Chemicznych Solvay. Pracuje nawet po dwie zmiany. W każdej wolnej chwili stara się uczyć. Uczestniczy też w spotkaniach grupy literackiej i sam tworzy poezję.

​

18 lutego 1941 roku po długiej chorobie umiera ojciec Karola Wojtyły.

​

Karol zostaje zupełnie sam. Jest to szczególny dla niego czas modlitwy i poszukiwania swojej drogi życia.

​

Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie.

​

Na początku mieszkał na Tynieckiej, ale po szczególnej łapance, która miała miejsce w jego kamienicy ks. kardynał Adam Sapieha zabrał Karola do swojej rezydencji.